"SHTIGJET E DRITES"LIMAN ZOGAJ

SHQIPJA NË HORIZONTET E BARDHA

(Mërgimtarit Zef Sokoli)


Unë jam

Sizif i gjallë

I verbuar nga dashuria

Feniks i djegur

Dhe kurrë më

As nga prushi

As nga hiri

S’u bëra

As zog

As gur

Unë jam

Zogu i diellit

Me Flamurin e Skënderbeut nën pupla

Me gjuhën e Naimit në këngë

Me lotin e Nënë Terezës në vaje

Unë kosovari i humbur

Deri në Horizontet e Bardha

Derdha lot

Kullova gjak

As memec nuk u bëra

Gjashtëdhjetë e katër vite fola me vete

Jam shqiptar i Kosovës

Atdheu im është Shqipëria.

Mbaj mjekër të gjatë

Sa një copë bjeshke

Sa një lis Pashtriku

Sepse malet më pagëzuan

Meteor drite

Me Formulën e Pagëzimit

Të përgjakur

Gjëma ime rri peng

Te Ura me harqe

Te gurra e Drinit të Bardhë

Te lisi me litarin e varur

Te oxhaku i kullës së djegur

Te shpata e përgjakur

E zvarranikëve të Karpateve

Te lapidarët e lirisë nën diell

Atdheun e lash në flak

I shkrumbuar ika

Trembëdhjetë net

Nëpër detin e trazuar

Trembëdhjetë ditë

Nëpër Ferrin e Dantes

Në mes të klithmës e vdekjes

Më pagëzuan Zef Sokoli

Titaniku i humbur

Pse ma kërkoni

Anamnezën e vrarë

Atje në Kosovën e rinuar e gjeni

Të gravuar me gjak

Në shkëmbinjtë e Kosovës

Në dheun e Shqipërisë

Betohem vetëm

Para flamurit me shkabë

Para shpatës së Skënderbeut

Te istikamet e Adem Jasharit

Tri herë betohem!

JETIMI I PËRLOTUR

(D.F.)


Jemi ndarë nëpër errësirë

Dhe kurrë s`më mori malli

As për babain e dehur

As për nënën e lazdruar.

Kam ikur

Si kali pa fre

Udhëve të botës

Jetim me prindër të gjallë.

I kam pirë

Lotët e mi si ujin

Vetëm helmin s’e gjeta

Mushkrit blozhdë

Në këtë moshë s’ruhen

PRANVERË E RE

Nipave: Diellit Endritit Orgesit


Me Dr.Gregoriy Hahn

Në Baidenayse

Pinim kafe

E pyeta për vendlindjen

Kurrë

Mos e kërko pranverën

Pa lule më tha.

Gabim mund ta pagëzosh

Dhe ma bëri një fotografi

Me zogjtë e këngës sime

NJË DEGË ULLIRI DHE NJË GUR

Shqiptarit nga Çamëria, Enver Kurli


Në kullën e gurit

Varur në trarët e nxirë

Një daulle e shqyer rri

Me çampare të ndryshkura.

Enverit dhinë që çalonte

Ia prenë katilët grekë

Nga lëkura e saj

Një copë e bëri çantë krahu

Me tjetrën qepi daullen e shqyer

Në çantën me lëkurë dhie

Enveri futi një degë ulliri

Një gur e një grusht dhe

Detin Jon e la me valë të tërbuara

Qershitë e lakuara deri në dhe

Në livadhin e pakositur

Plot dardha e mollë

Që dukeshin si pikturë e Da Vinçit

Në atelienë e furtunave

Duke ikur nga Çamëria

Enverit ende i kujtohen:

Hingëllima e kalit të bardhë

Gjëma kur e vranë Selmanin

Dasmat dhe vdekjet

Varret dhe djepat

Vallja dhe kënga Çame

Dheu Deti Jon dhe Çamëria

Një degë ulliri ia dha nënës

Me gjethe si krahë shqiponje

I tha ta vejë në arkë

Aroma le ta dehë në kapilare gjaku

Lotët mos t’i bien në dheun e rinuar

E babait i solli një gur

Për ta ndie zërin

E themeleve të mbetura shkret

Dhe me sy të përlotur

Ta shikojë gjeografinë e truallit.

E rëndë ishte

Ajo degë ulliri

Sa bjeshka

Sa guri

Sa dielli

Sa hiri

Sa flaka e Çamërisë

VALLJA ME SHAMIA PREJ FLAKE

“Po vin krushqit rrethit malit,

Rexha i nanës n`grazhd të kalit”

Popullore


Vraçi e hante frenin me dhëmbë

I ra me patkoin e ri në ballë e hingëlloi

I çoi peshë dasmorët

Kush e di nga dhimbja

Apo krenohej me patkoin vrastar

Çou Rexho, çou

Herë gjoku herë vraçi

Dasmat na i kthejnë në vdekje

Buzëqeshjet pëlcasin nga lotët

E në vallet e pakryera

Digjen shamitë prej flake

Nën krismat kur vraçi shqelmon

Për lotët e nënës

Për nusen pa dhëndër.

Për dhëndrin në grazhdin e gjokut

I E NJOHA FAMILJEN ARBËRESHE


Plakun e njoha në vijat e ballit

Skalitur nga kësula e bardhë

Loken me shallin mbaruar në vegjë

Dhe opingat e lëkurës plot gërsheta

Arbëreshen e bukur e njoha

Në vallen ”Syrin e kam për nishan”

Dhe me bluzën plot me shqiponja

Kur hidhej e përdridhej si flutur

Familjen Arbëreshe e njoha

Kur e ruante gjeografinë e atdheut

SI E NJOHA FAMILJEN ARBËRESHE


Plakun e njoha në vijat e ballit

Skalitur nga kësula e bardhë

Loken me shallin mbaruar në vegjë

Dhe opingat e lëkurës plot gërsheta

Arbëreshen e bukur e njoha

Në vallen ”Syrin e kam për nishan”

Dhe me bluzën plot me shqiponja

Kur hidhej e përdridhej si flutur

Familjen Arbëreshe e njoha

Kur e ruante gjeografinë e atdheut